Hotel Skalny***

ul. Pardałówka 3B

Centralny Ośrodek Sportu

ul. Bronisława Czecha 1

Orski GALLERY

Czynna codziennie 11.00 - 14.00 lub po uzgodnieniu telefonicznym +48 (18) 20 17 171. Wstęp wolny   Galeria autorska Ryszarda Orskiego mieści się w specjalnie do tego celu wzniesionym budynku obok domu rzeźbiarza, w odległości około 15 min. spacerem od Krupówek, pomiędzy Antałówką a Kozińcem. Galeria jest udostępniona zwiedzającym od roku 2002. Rzeźby są eksponowane w dwóch pomieszczeniach. Prezentują cały dotychczasowy dorobek artystyczny rzeźbiarza, dając obraz rozwoju jego twórczości, ewolucji i doskonalenia warsztatu. Ryszard Orski urodził się w roku 1935 w Zakopanem. Tam też ukończył w roku 1954. Szkołę Kenara, z której wyszło wielu luminarzy polskiej rzeźby nowoczesnej. Rychło jednak doszedł do wniosku, że uprawianie prawdziwie niezależnej sztuki wymaga także niezależności finansowej. Wyjechał więc do USA, gdzie w latach 1963-1968 pracował w Studiu Artystycznym Emila Greco. W Chicago powstały jego pierwsze, w pełni już dojrzałe prace. W roku 1986 reprezentował Polskę na 42. Międzynarodowym Biennale Sztuki w Wenecji, potem miał cały cykl wystaw w renomowanych galeriach w kraju i za granicą. Jest obywatelem Polski i USA.

Muzeum Przyrodnicze Tatrzańskiego Parku Narodowego

ul. Tytusa Chałubińskiego 42a

Galeria Sztuki im. Włodzimierza i Jerzego Kulczyckich - Oddział Muzeum Tatrzańskiego

  ul. Koziniec 8   Otwarta: środy - soboty 9.00 -16.00, niedziele 9.00 -15.00   Siedzibą muzeum jest murowany budynek w stylu dworkowym, wzniesiony w roku 1924, który po II wojnie światowej stał się reprezentacyjną willą „rządową”. Bywali tu najwyżsi prominenci PRL, m.in. premier Józef Cyrankiewicz, stąd potocznie dom nazywano "Cyrankiewiczówką". W roku 1981 umieszczono w nim Galerię Kobierców Wschodnich, podarowaną w roku 1977 Muzeum Tatrzańskiemu przez wdowę po Jerzym Kulczyckim, Annę Piotrowicz-Kulczycką. Muzeum mieści kolekcję orientalnych tkanin i kobierców, której gromadzenie rozpoczął w 1906 roku Włodzimierz Kulczycki (1862-1936), profesor a później rektor Akademii Weterynaryjnej we Lwowie, a kontynuował jego syn Jerzy (1898-1974), doktor filozofii i historyk sztuki. W Galerii prezentowane są także obrazy i grafiki współczesnego artysty Marka Żuławskiego - ponad 100 prac malarza, który dzieciństwo i lata młodzieńcze spędził w Zakopanem. Oprócz stałych zbiorów w Galerii można oglądać tematyczne wystawy czasowe.  

Karczma „Przy Młynie”

ul. Bulwary Słowackiego 23

Karczma „Danielka”

ul. Salwatoriańska 4

„Żabka”

ul. Pardałówka 8e

„Sklepy Cynamonowe”

ul. Droga do Olczy 34c

„Mazyk”

ul. Władysława Broniewskiego 14c

„Anuś”

ul. Pardałówka 40

Wielka Krokiew – skocznia narciarska im. Stanisława Marusarza

  Jeśli już jesteśmy przy sportach zimowych, przenieśmy się z „Legendy Tatr” w inny rejon Zakopanego. Przy ul. Bronisława Czecha, na północnym stoku Krokwi usytuowana jest skocznia narciarska im Stanisława Marusarza, popularnie nazywana Wielką Krokwią.   Zbudowana została w roku 1925 według projektu Karola Stryjeńskiego, jej uroczyste otwarcie nastąpiło 22 marca. Jest największą skocznią narciarską w Polsce[ Jej punkt konstrukcyjny jest usytuowany na 120. metrze. Skocznia wyposażona jest w sztuczne oświetlenie, zaś na zeskoku położony jest igelit, dzięki temu można rozgrywać tu zawody również w letnie wieczory. Od roku 1990 na Wielkiej Krokwi odbywają się zawody najważniejszego cyklu w skokach narciarskich - Pucharu Świata. Obecnie jest największą skocznią w Polsce (obok skoczni im. Adama Małysza w Wiśle) z homologacją FIS. Trybuny Wielkiej Krokwi mogą pomieścić ok. 50 tys. osób. Z historią Wielkiej Krokwi już nierozerwalnie związane jest nazwisko Adama Małysza.

Nosal (1206 m)

Wielka Krokiew znajduje się na zachód od „Legendy Tatr”, zaś na wschodzie – Nosal. Od tego szczytu zaczęła się już w pierwszej połowie XIX wieku turystyka szczytowa w Tatrach. Nosal stanowi zakończenie północno-wschodniej grani Kasprowego Wierchu, jego północnymi podnóżami przebiega granica między Tatrami a Rowem Podtatrzańskim (dokładniej - częścią zwaną Rowem Zakopiańskim).   Nosal zbudowany jest wyłącznie ze skał osadowych – wapieni i dolomitów. Największe ściany wznoszą się od strony zachodniej. Od strony wschodniej znajduje się dużo mniejszy pas skał, zwanych Pióro. Oprócz pospolitego w Tatrach świerka występują tutaj buki, sosny zwyczajne, a nawet sztucznie wprowadzona sosna czarna. Na skałach Nosala rośnie ciekawa flora roślin wapieniolubnych - szarotka alpejska, pierwiosnek łyszczak, występują też storczyki. Z rzadkich zwierząt w lasach Nosala żyją rysie, jelenie i puchacza.   Nosal jest popularny wśród turystów i narciarzy. Na zalesionym północnym stoku znajduje się Centrum Narciarskie Nosal z kilkoma wyciągami. Od górnej stacji wyciągu prowadzi też nartostrada przez Nosalową Przełęcz do Kuźnic. Z wierzchołka roztaczają się piękne widoki na Czerwone Wierchy, Giewont, rejon Doliny Bystrej i granitowe szczyt, wznoszące się ponad Doliną Gąsienicową i Doliną Pańszczycy.   Po drugiej stronie ul. Oswalda Balzera, niemal na wprost Nosala, kilka lat temu powstał luksusowy Grand Hotel Nosalowy Dwór, znany ze znakomitej kuchni i imprez kulturalnych. Na ostatnim pietrze hotelu znajduje się kawiarnia Panoramika, z przepysznym widokiem na Tatry.

Harenda (770 m)

Harenda to bardzo interesująca dzielnica Zakopanego. Położona nieco na uboczu, u stóp Gubałówki, ma wiele atrakcji turystycznych. Przede wszystkim Muzeum Jana Kasprowicza, które zostało założone w roku 1950 z inicjatywy żony poety Marii Kasprowiczowej, zwanej Marusią. Wnętrze wygląda mniej więcej tak, jak za życia Kasprowicza. Zwiedzający mogą oglądać dzieła sztuki, najczęściej autorstwa przyjaciół poety, sprzęty domowe, meble. Biblioteka Kasprowicza, przechowywana w muzeum, liczy kilkaset tomów. Wejście do muzeum prowadzi przez ganek i odkrytą werandę, latem ukwieconą nasturcjami. W pobliżu znajduje się granitowe mauzoleum, zaprojektowane przez Karola Stryjeńskiego. Zostali tu pochowani Jan i Maria Kasprowiczowie. Adres Muzeum: Harenda 12, tel. 18 20 648. Po sąsiedzku z Muzeum znajduje się drewniany kościół pod wezwaniem św. Jana Apostoła i Ewangelisty. Wybudowano go na początku XVIII w. w Zakrzowie, zaś po wzniesieniu tam w roku 1922 nowej świątyni powoli popadał w ruinę. Dzięki staraniom zięcia Jana Kasprowicza, malarza Władysława Jarockiego i ks. prałata Jana Hyca-Myrmułę, w roku 1947 został przeniesiony na Harendę. We wnętrzu trzy XVIII-wieczne barokowe ołtarze, obrazy w nich umieszczone namalował Władysław Jarocki. Harenda jest również dobrym miejscem do uprawiania sportów, nie tylko zimowych. Ośrodek Narciarsko-Rekreacyjny Harenda to czteroosobowa kolej krzesełkowa, downhillowe i spacerowe trasy rowerowe, wypożyczalnia rowerów przy górnej stacji kolei, szkoła lotów na paralotniach, karczmy regionalne, taras widokowy wraz z wypożyczalnią leżaków i cztery bezpłatne. parkingi. Zimą narciarze i snowboardziści korzystać mogą z kolei krzesełkowej, trzech wyciągów orczykowych, tras o różnej długości i zróżnicowanym stopniu trudności, snowparku, wypożyczalni sprzętu sportowego i szkoły narciarskiej.

Koziniec (ok. 937 m)

  Ulicą Kurierów Tatrzańskich dochodzimy do skrzyżowania z ul. Władysława Broniewskiego. Po przejściu ok. 100 m skręcamy w lewo i wchodzimy w cichą, jednokierunkową uliczkę Koziniec. Dochodzimy do zabytkowego „Domu pod  Jedlami”, zaprojektowanej przez Stanisława Witkiewicza dla rodziny Jana Gwalberta Pawlikowskiego, zbudowanej w roku 1897 przez góralskich budorzy, czyli cieśli pod kierunkiem Wojciecha Roja. „Dom pod Jedlami” uważany jest za najbardziej charakterystyczną budowlę w stylu zakopiańskim, stworzonym przez Stanisława Witkiewicza. Nazwa domu pochodzi prawdopodobnie od jodeł rosnących w pobliżu. Dom wciąż pozostaje prywatną własnością potomków Jana Gwalberta Pawlikowskiego. Dlatego też można go oglądać tylko z zewnątrz. Zimą na północnych, łagodnych zboczach Kozińca działają wyciągi narciarskie, znakomicie nadające do nauki jazdy na nartach czy snowboardach, zarówno dla dzieci, jak i dorosłych.

Antałówka

  Antałówka stanowi dobry punkt widokowy, z odsłoniętego, rozległego szczytu można podziwiać panoramę Zakopanego, Pasma Gubałówki, całych Tatr, Podhala i Gorców. Jej zachodnie stoki pokryte są lasem świerkowym i gdzieniegdzie uroczymi polankami. Na południowym stoku znajduje się niedługi i łatwy wyciąg narciarski, jest tu również przekaźnikowy maszt telefonii cyfrowej. Szlaki turystyczne prowadzące z Antałówki do Zakopanego:   1. w kierunku zachodnim idziemy w dół, mijając z lewej strony zabytkowy, niestety popadający w ruinę budynek pensjonatu „Sanato”. wybudowany w roku 1912 według projektu architekta Eugeniusza Wesołowskiego dla Aleksandra Rumińskiego. Początkowo miało to być tam sanatorium dla chorych na gruźlicę, ale władze zakopiańskie nie zgodziły się, więc właściciel otworzył w budynku ekskluzywny pensjonat. W roku 1928 pensjonat został kupiony przez Związek Pracowników Poczt, Telegrafów i Telefonów i powstało w nim Sanatorium Przeciwgruźlicze Pocztowców. W roku 1951 ponownie zmienił się właściciel - zostało nim Ministerstwo Zdrowia, zaś w roku 1985 nadano sanatorium nową nazwę:Sanatorium Chorób Płuc i Gruźlicy "Pocztowców". Leczono tutaj (nie tylko pracowników łączności) z gruźlicy płuc i innych narządów, a takżez pozostałych chorób płucnych. W roku 1997 sanatorium zlikwidowano, a budynek przeszedł w ręce prywatne. Poniżej "Sanato" z prawej mijamy pensjonaty Panorama i Geovita. Dochodzimy do ul. Jagiellońskiej, obok Aquaparku (ok.15-20 min.), którą można dojść do dworców PKP i autobusowego.   2. ze szczytu wracając do ul. Droga na Antałówkę schodzimy w dół do ul. Władysława Broniewskiego. Z lewej strony mijamy Bristol, przed wojną jeden z elegantszych zakopiańskich hoteli, po wojnie obiekt przejęty przez FWP. Wchodzimy w ul. Bulwary Słowackiego, mijamy po lewej stronie kościół oo. Salwatorianów, gdzie znajdują się witraże Janusza Bielskiego i wchodzimy na ul. Jagiellońską.Przejście całej trasy zajmie nam ok. 20 min.

Bachledzki Wierch (904 m)

  Z „Legendy Tatr” w kilka minut można dojść na rozległy Bachledzki Wierch, po drodze mijając kaplicę oo. Salwatorianów pod wezwaniem Matki Zbawiciela. Z tego niewysokiego wzniesienia rozciąga się wspaniała panorama Tatr - od Bielskich poprzez Wysokie aż po Zachodnie. Jak pisze Józef Nyka w w swym przewodniku „Tatry”: Ze „smrodów” Lwowa wspominał go Leopold Staff. Często bywał tu Kasprowicz, jak sam mówił „w obliczu Tatr, na codziennych samotnych przechadzkach” powstawała jego „Księga ubogich”. Spoglądając na wschód, widzimy jedną z największych zakopiańskich dzielnic, Olczę, z Sanktuarium Matki Boskiej Objawiającej Cudowny Medalik, na zachód - rozległy masyw Gubałówki (1120 m). Grzbietem Bachledzkiego Wierchu, żółtym szlakiem zwanym szlakiem Jana Kasprowicza, kierujemy się na północ. Z lewej strony Singerówka, czyli Patria (902), gdzie w w 2004 roku na miejscu dawnego kikrutu powstało miejsce upamiętniające Żydów zakopiańskich. Poniżej Singerówki szlak przecina linię kolejową, „zakopiankę” i przez mostek na potoku Zakopianka wprowadza nas na Harendę.

Ugory

ul. Pardałówka Ugory

Koziniec

Na Antałówkę 10

Centrum Narciarskie „Nosal”

Polana pod Nosalem, przy ul. Oswalda Balzera 30

Zespół dworsko-parkowy w Kuźnicach - Muzeum TPN

Jednym z ciekawszych miejsc w Zakopanem są Kuźnice. Dziś kojarzone są głównie z dolną stacją kolejki na Kasprowy Wierch i jeśli zatrzymujemy się tu na dłużej - to właśnie w kolejce do kolejki. Mało kto wybiera się na wycieczkę do Kuźnic. Najczęściej odwiedza się je po drodze w głąb Tatr, na Kalatówki, Kondratową, Giewont, Kasprowy lub na Halę Gąsienicową. Nie zawsze tak było i być może już niedługo Kuźnice na powrót zajmą należne im miejsce na liście zakopiańskich i tatrzańskich atrakcji. Kuźnice stanowią przedłużenie podhalańsko-zakopiańskiej aglomeracji w głąb Tatr. Położone są na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego, w administracyjnych granicach Zakopanego. Geograficznie jest to ścisły obszar Tatr – północna część Doliny Bystrej w Tatrach Zachodnich(…) Więcej

Kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa

W podziemiach mieści się galeria sztuki sakralnej. Wybudowana w latach 1904-1908 z fundacji dzieci Adama Uznańskiego, właścicieli Jaszczurówki, według projektu Stanisława Witkiewicza. Drewniana, ulokowana na skarpie na kamiennej podmurówce, bogato zdobiona z zewnątrz, ma pełne prostoty, surowe wnętrze, także projektowane przez Stanisława Witkiewicza.Techniczny projekt wykonał arch. Blacha. Ołtarz główny z drzewa jesionowego i jaworowego wykonany został w Szkole Przemysłu Drzewnego w formie frontowej ściany chaty góralskiej. Dwa boczne witraże (Orzeł Polski i Matka Boska Częstochowska oraz Pogoń Litewska i Matka Boska Ostrobramska) projektował Stanisław Witkiewicz, a wykonał zakład Zieleniewskiego w Krakowie. Dwa boczne ołtarzyki w roku 1954 wykonał Józef Janos z Dębna. On też był autorem figurki Chrystusa Frasobliwego, umieszczonej w kapliczce nad wejściem. Oryginalny, drewniany żyrandol, ufundowany ze składek publicznych w czasie okupacji, wykonał prawdopodobnie Stanisław Zdyb. Stacje Męki Pańskiej malował na szkle Jan Jachimiak. W latach 1979-1981 przeprowadzono w kaplicy remont konserwatorski pod kierunkiem inż. arch. Antoniego Nowotarskiego (…) Więcej Jaszczurówka

Kapliczka Korniłowiczów

Godny polecenia jest spacer ulicą Mieczysława Karłowicza, gdzie można podziwiać kopię kapliczki w stylu zakopiańskim, zaprojektowanej przez Stanisława Witkiewicza dla rodziny Korniłowiczów, wykonanej przez cieśli z Witowa w roku 1907. Oryginalną kapliczkę ufundował dr Edward Korniłowicz, drewniana figurka Matki Boskiej była dziełem Wojciecha Brzegi (…) Więcej ul. Mieczysława Karłowicza

Willa „Witkiewiczówka”

Drewniana willa w w stylu zakopianskim, zaprojektowana przez Jana Koszczyca Witkiewicza, syna Jana, rodzonego brata Stanisława Witkiewicza. Budowana była w latach 1903–1904, wprawdzie według projektu Jana Koszczyca Witkiewicza, ale przez jego ojca, Jana Witkiewicza, zaś stryj, twórca stylu zakopiańskiego, Stanisław Witkiewicz, tylko nadzorował prace budowlane. Po ukończeniu willi powstał w niej pensjonat, który prowadziła siostra Stanisława i Jana Witkiewiczów – Maria Witkiewiczówna. W latach 1931–1939 w willi mieszkał i pracował Stanisław Ignacy Witkiewicz, miał tutaj również siedzibę swojej Firmy Portetowej. Po II wojnie światowej willa dzierżawiona była przez Związek Historyków Sztuki i służyła jako Dom Pracy Twórczej. W roku 1956 została przejeta przez Związkek Zawodowy Pracowników Przemysłu Budowlanego i pełniła funkcję domu wczasowego, znalazł też tu miejsce Centralny Ośrodek Badawczo-Projektowy Budownictwa Ogólnego. Po śmierci pierwszej właścicielki willa przeszła w ręce dzieci Jana Koszczyca Witkiewicza, Rafała Witkiewicza i Henryki Szandomirskiej. W roku 1969 spadkobiercy sprzedali dom Zarządowi Głównemu Związku Zawodowego Pracowników Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych. Obecnie willa znajduje się w rękach prywatnych i służy jako pensjonat. Została generalnie wyremontowana, a w roku 2001 jej właściciele, Anna i Jerzy Starakowie, otrzymali od Generalnego Konserwatora Zabytków wyróżnienie za "wzorowo wykonane prace remontowe”. ul. Droga na Antałówkę 6

Dom pod Jedlami

ul. Koziniec 1 Willa, wybudowana na Kozińcu w latach 1896-1897 dla Jana Gwalberta Pawlikowskiego według projektu Stanisława Witkiewicza, który osobiście wybrał miejsce na budowę, położone na stromej skarpie nad Zakopanem. Największy i najpiękniejszy dom w stylu zakopiańskim, dzięki wysokiej podmurówce (w najwyższym miejscu do 4 m) ma charakter stylowego zamku. Malowniczym elementem są schody, prowadzące od węgła domu do jednego z wejść od strony północnej - osłania je galeria półkoliście zakończonych okien, wsparta na kamiennym łuku. Charakterystycznym elementem domu jest usytuowany w części południowo-wschodniej wielki przyłap, czyli duża, odkryta weranda (…) Więcej

tatrygory.pl

http://www.tatrygory.pl/

Zakopane dla Ciebie

http://www.zakopanedlaciebie.pl/pl/

Tatrzański Park Narodowy

http://tpn.pl/

Memoriał Bartka Olszańskiego

http://www.memorialbartka.com/
Fot. Regina Watycha & Piotr Korczak / Kronos Media
Projekt i wykonanie Progresma ®
Zakopane dla Ciebie - kultura, folklor, turystyka, sport